Monday, August 8, 2011

විඳීම

සෙමින් සෙමින්
හද කිති කවමින්

ටික ටික
මා හද කොනිත්තමින්

සැරෙන් සැරේ ඇන
උල් කටුවෙන්

කෑලි කපන
හද අතීත මන්දිර

සුන්දරත්වය


ආදරයේ වෙනස

ගැඹුරු ගං දිය
පත්ල සිඹ ගත්
ඔරු කඳකි
ඔහු පිදු
ආදරේ

 අඳුර රජයන
පාළු කුටියකි
හැරදමා ගිය
ආදරේ

වැරදීමක්

ඔහු
ආදරය කරන්න
පටන් අරං
හදවතේ
ගැඹුරුම තැනින්
මට නෙමේ
මගේ විෂයට

සුසුම්

සට සට ගා
වහලෙන්
ඇද වැටෙන
වැහි බිඳු වගේ
සොවින් බර වූ
දෙනෙතින්
කඩා වැටෙන
කඳුළු

ඉරණම

තනිකම දැනේ
වෙනදාටත් වැඩියෙන්
හදවත ගැහේ
රිද්මය දෙපලු කරං

දරා ගැනීම


අහිමි පෙම

කාලය ඇවිත්
ඔබ මා හට අහිමි කළත්

දෝර ගලයි සෙනෙහස
හද විවිර කරන්

නොසිතූ කෙනෙකු හා
දීගෙක යන්න ගියත්

තරහක් නැහැ ප්‍රියේ සත්තයි
මම පතමි පැතුම්