හිමින් හිමින් වැස්ස වැටෙද්දි සැණින් අතීතයට දිව ගියා හිත....
මාව ඒ සුන්දරත්වයට ආයෙමත් ඇබ්බැහි වුණා ....
වැස්ස කියන්නේ පුංචි කාලයේදී කෙතරම් සුන්දර අවස්ථාවක්ද...
වැහි බිඳු වැටෙන්න පටන් ගන්න කොටම
පරණ පොත්වල කොළ බරස් ගගා ඉරාගෙන'විත් තරඟයට කඩදාසි බෝට්ටු හදපු කාලය මතක් වුණා
අක්කලා දෙන්නයි අයියගෙයි සෙනෙහෙට මැදි වෙලා හැදිව්ව මට ඒ අතීතය නම් හරිම සුන්දරයි...
ඒ සුන්දර අතීතයේ අපි අතරමංවෙලා අසරණ වෙලා දැන්....
ආයේ ඒ කාලය කොහොම ලබන්නද
තරඟයට කවි ගීත කියපු
හැංඟිමුත්තං කරපු.....
අනේ ඇත්තටම කොච්චර සුන්දරද ඒ අතීතය....
තාත්තාගේ උකුලට වෙලා රජ කාලේ කතන්දර අහපු...
අම්මාගේ අතින් අනපු රස බත් පිඩවල් කාපූ...
ඒ ළමා විය කෙතරම් සුන්දරද...
